Tlen niebezpieczny przy astmie?

Ostre stadia chorób przewlekłych takich jak astma oskrzelowa lub obturacyjna choroba płuc (POChP) niejednokrotnie w swoim przebiegu wymagają leczenia tlenem. Podawanie tlenu w dużych dawkach w stanie zaostrzonej choroby obturacyjnej może doprowadzić do retencji dwutlenku węgla oraz zaburzenia relacji pomiędzy procesami takimi jaj wentylacja i prefuzja.  Spowodowane jest to skurczem naczyń krwionośnych płuc, który pierwotnie spowodowany jest zwykłą hipoksją. Nielicznie prowadzone do tej pory badania nad zagadnieniem wyraźnie sugerują, że taki sam proces może mieć miejsce w przypadku leczenia ostrej astmy oskrzelowej, jednak hipoteza ta nie została ostatecznie potwierdzona w żadnym z randomizowanych badań.

 

Celem badaczy z Medical Resarch Institute w Nowej Zelandii była ocena wypływu terapii tlenowej w znacznych dawkach na ciśnienie parcjalne CO2 u chorych w zaostrzonym przebiegu astmy. Do badania zgłosiło się ponad 100 osób chorych na astmę oskrzelową w trakcie zaostrzenia. Pacjentów podzielono na dwie grupy. Pierwsze 50 osób otrzymywało tlen o dużym przepływie w wysokości aż 8 litrów na minutę. Druga grupa pacjentów otrzymała tlen dopiero wówczas, kiedy saturacja spadła poniżej 92%. Tlen podawano wówczas w odstępach co 5 minut do chwili kiedy saturacja zwiększyła się do 95%. Przepływ o wielkości 4l/min. Podawano przez kaniulę, a przy przepływie 8l/min stosowana była maseczka tlenowa. 

Ciśnienie parcjalne CO2 mierzono przed podaniem tlenu (jako wartość kontrolna) a potem w odstępach po 20, 40 i 60 minutach terapii.  Z badania wykluczone zostały osoby z oturbacyjną chorobą płuc oraz niewydolnością oddechową. 

Wyższe ciśnienie parcjalne CO2  zaobserwowane zostało u osób, które otrzymywały stały wysoki przepływ tlenu. Wyniosło ono średnio 4 mm Hg. Wynik ten daje wyraźną obserwację, że intensywna tlenoterapia u osób z zaostrzoną astmą oskrzelową powoduje wzrost ciśnienia CO2, podczas gdy taki wzrost nie wystąpił u osób, które miały tlenoterapię przerywaną. 

U niektórych pacjentów ciągła tlenoterapia może wywołać hiperkapinę co może skutkować rozwinięciem się niewydolności oddechowej, czyli inaczej mówiąc, doprowadzić do astmy „prawie – śmiertelnej”, czyli najcięższej postaci astmy.

Według autorów tych badań ryzyko powstania hiperkampii wynikające z leczenia dużymi dawkami tlenu nie ogranicza się jedynie do różnych ostrych postaci astmy, ale również do innych chorób płuc i układu oddechowego, których znakiem szczególnym jest nieprawidłowa wymiana gazowa. Tlen powinien być podawany w takich ilościach, która zwiększa ciśnienie parcjalne tlenu a nie jak do tej pory to się działu – dwutlenku węgla. 

 

Podsumowując – zbyt duże stężenie tlenu podawane osobom w ostrym przebiegu astmy oskrzelowej, spowodować może groźne niedotlenienia narządów, poprzez wzrost ciśnienia CO2 w organizmie. 

Więcej informacji na:
http://www.hiperbaria.eu

Zapraszam również na zaprzyjaźniony blog.